دوگانگی بشر
جبران خلیل :
هر انسانی دو نفر است
یکی بیدار است در تاریکی...
دیگری خواب است در روشنایی...
(لازم دیدم یه چیزی اضافه کنم
همه می دونیم جبران و یا نویسنده هایی مثل مارکز یا ساراماگو مطالب ارزشمندی به ما تو کتاباشون هدیه می کنن
اما اونا با گفتن واقعیت ها نمی خوان ما رو بد بین کنن بلکه می خوان یه کم چشامونو باز کنیم و درس بگیریم نه؟ اگه مثلا پائولو می گه :جام رو نمی نوشیم از ترس شکست. یعنی آقا بنوش و اینقدر بدبین نباش! )
امیدوارم از نقل قول هام از نویسندگان بزرگ برداشت اشتباه نشه.
انتقام...؟
چقدر به انتقام اعتقاد دارید؟
اصلا میشه انتقام گرفت؟
یعنی واقعا دل آدم خنک میشه؟ چطوری؟
با ضربه به یکی دیگه چطوری ادم خوشحال میشه؟
شایدم بعضی وقتا لازم باشه نه؟
خوب حالا پس اون بالایی چیکارس؟ مگه خودش نمی دونه چیکار کنه؟ یا شاید از طریق ما بخواد کاری کنه ! ها؟
دوست دارم نظراتونو بدونم
جام خوشبختی یا هراس؟!
پائولو :
گاهی می اندیشیم : بهتر است از جام نیک بختی ننوشیم چون وقتی خالی شد بسیار رنج خواهیم برد!
از هراس کوچک شدن نمی توانیم رشد کنیم.
از ترس گریستن نمی توانیم بخندیم...
ارزش ها
امروز داشتم با دوستی حرف می زدم
کسی که مدتی بود پا به روی ارزش هاش گذاشته بود تا شاید بتونه به چیز با ارزشتری برسه!
اما افسوس درست لحظه ای که روی ارزش هامون پا می ذاریم تمام هدف ها رو از خودمون دور می کنیم.
نمی خوام بگم چی درسته چی غلط فقط می خوام بگم چیزی که برات ارزشه نمی تونی تغییرش بدی.
وقتی تو باورهات رو قبول نداری چطور از دیگران انتظار داری؟
تا یه جایی شاید همه چی خوب پیش بره ولی یه جا هست که دیر یا زود بهش می رسی تازه اون موقع کم می یاری نمی تونی ادامه بدی زمین و زمان رو لعنت می فرستی
اما بنده ی خوب به جای این کارا بیا خودتو بشناس تا ...
خوشبختانه این دوست من به این نتیجه خیلی زود رسید و حتی حاضر شد تمام وقتی رو که برای هدفش گذاشته بود نادیده بگیره اما همونی باشه که می خواد!
کاش از همون اول بفهمیم کی هستیم تا این همه ضربه به خودمون نزنیم و بی خودی وقتمون رو هدر ندیم ...
رویا
پائولو کوئلیو:
اگر در جاده ی رویاهاتان سفر می کنید به آن متعهد باشید.
هیچ دری را باز نگذارید تا بهانه شود.بهانه ای مثل این که :خوب این دقیقا همان چیزی نیست که می خواستم. بذر شکست در همین جا نهفته است.
مسیر خود را بپیمایید.حتا اگر گام های شما نا مطمئن است.اگر امکانات خود را در لحظه ی اکنون بپذیرید بی تردید در آینده پیشرفت خواهید کرد.اما اگر محدودیت های خود را انکار کنید هرگز ازآن رها نمی شوید.
شجاعانه با مسیر خود روبه رو شوید و از انتقادات دیگران نهراسید.و مهم تر از همه نگذارید با خود انتقادی فلج شوید.
خداوند در شب های بی خوابی همراه شما خواهد بود و با عشق خویش اشک های شما را خواهد زدود.
خداوند یار شجاعان است.