پائولو کوئلیو:
اگر در جاده ی رویاهاتان سفر می کنید به آن متعهد باشید.
هیچ دری را باز نگذارید تا بهانه شود.بهانه ای مثل این که :خوب این دقیقا همان چیزی نیست که می خواستم. بذر شکست در همین جا نهفته است.
مسیر خود را بپیمایید.حتا اگر گام های شما نا مطمئن است.اگر امکانات خود را در لحظه ی اکنون بپذیرید بی تردید در آینده پیشرفت خواهید کرد.اما اگر محدودیت های خود را انکار کنید هرگز ازآن رها نمی شوید.
شجاعانه با مسیر خود روبه رو شوید و از انتقادات دیگران نهراسید.و مهم تر از همه نگذارید با خود انتقادی فلج شوید.
خداوند در شب های بی خوابی همراه شما خواهد بود و با عشق خویش اشک های شما را خواهد زدود.
خداوند یار شجاعان است.
زیبا و پر مغز مخصوصا جمله آخر :)
ممنون که نظر دادی...
بخش(رویا) جالبه و حرفاش دلنشین
در ضمن می خوام اسم وبلاگمو عوض کنم اگه اسمی به ذهنت رسید بهم بگو
آرزومند آرزوهات ...
به آسمان نگریست، هنوز مملو از ابرهای پایین آمده بود. خداوند پروردگار شجاعان بود و می توانست او را درک کند، چون شجاعان کسانی اند که می ترسند، اما تصمیم می گیرند؛ که در هر قدم از راه، مورد شکنجه ی شیطان قرار می گیرند؛ که در هر آنچه می کنند، نگران اند و می پرسند آیا اشتباه کرده اند یا نه.
و با این وجود، عمل می کنند. عمل می کنند، چون آن ها هم به معجزه اعتقاد دارند.