این حسادت چیه که اینطوری مثل خوره به جون آدما میفته؟!
چه رابطه های دیرینه ای که سر حسادت بهم نریختن... چه تهمت هایی که زده نشدن...
چرا؟!
چرا به اونی که خودمون داریم قانع نیستیم؟ چرا می خواهیم از دهن یکی دیگه بگیریم؟
سرتو بنداز پایین زندگیتو کن چیکار به بقیه داری؟!
راست می گن که از هیچ کس نباید انتظار صادق بودن داشته باشی!
البته یکم بدبینانه گفتم ولی شاید بهتره بگم که باید حتی از دوست دیرینه ی خودت هم انتظار داشته باشی که یه روزی برات بزنه!
از این آدما هیچ چیز بعید نیست!
برای خود من حسادت مایه بعضی پیشرفتها بوده و هست
البته به همراه یه تفکر که معمولا توی ما ایرانی ها کمتر هست و اون اینکه ما تلاش نمیکنیم تا با تلاشمون از بقیه جلو بیفتیم بلکه معمولا دوست داریم به هر نحوی جلوی پیشرفت اونای دیگه رو بگیریم و یا اونا دچار افت کنیم شعار نمیدم ولی من سعی کردم این حس رو که پیشرفت من فقط و فقط به تلاش خودم وابسته است و نه عقب موندگی اونای دیگه با حسادتی که توی وجود همه هست اجین کنم تا جنبه های مثبت این حس هم به نوعی بهره ببرم
به روز شدم
به روز تشریف داریم
اگه این حسادت میشد رقابت همچین بد نبود !
اما حسادت خالی مسه باکتری میفته بین دوستا رابطشون آلوده میشه و دیگه امیدی به زنده موندنشون نمیمونه!!!
* آپم*
درسته که حسادت توی وجود همه هست کم و زیاد داره اما سوخت و سوز نداره !:)
اما نمیشه همه کارها و رفتار و گفتار دیگران رو حمل بر حسادت دانست.میدونم که تو اینو نگفتی و منظورت هم این نبوده اما برای خود من خیلی وقتها راحتتر بوده که نظرات و رفتار دیگران رو به حسادت نسبت بدم و خودمو توی روشنائی به خواب بزنم!
اما بعد که بیشتر فکر کردم دیدم کاملا در اشتباه بودم!
آره
اما قبول نداری که حسادت هم وجود داره؟
اگه خودمونو به خواب نزنیم این دوتا کاملا قابل تفکیکه